Hallooo Arika!
Blijf op de hoogte en volg Eline
01 Maart 2016 | Oeganda, Kampala
Jaaa mn eerste verhaaltje vanuit Oeganda, jeetje ik heb nu al zoveel te vertellen..
Laat ik maar even bij de reis beginnen.
Deze is redelijk goed verlopen ondanks dat ik naast de meest vieze/stinkende man in het vliegtuig zat, ik denk dat ik er op een gegeven moment aan gewend was maar het was echt ontzettend vies. Gelukkig hadden we een tussenlanding en heeft hij daar het vliegtuig verlaten dus kon ik daarna nog even normaal ademhalen in het vliegtuig.
Aangekomen in Entebbe werd ik opgehaald door een taxichauffeur, ik had echt geen idee wie of wat ik kon verwachten. Er stonden zoveel mensen te wachten..
Maar daar kwam Foufou (geen idee hoe je het schrijft) met z'n brede glimlach en een bordje in z'n hand: Eline Hut. Met hem moest ik mee!
Hij heeft me na een anderhalf uur durende reis keurig af gezet bij het project. Helaas was het al donker toen ik aan kwam bij het project en heb ik onderweg niet veel kunnen zien, behalve alle drukte in de stad! Voorbij vliegende boda boda's en veel getoeter en mensen op straat.
Aangekomen op het project werd ik verwelkomt door 1 van m'n huisgenoten, fijn om even een Nederlands iemand te spreken die in het zelfde schuitje zit als jij. Daarna gauw gaan slapen want ik was behoorlijk moe van de hele reis en alle indrukken onderweg.
Toen ik vanochtend wakker werd kon ik eindelijk eens even gaan kijken waar ik nou eigenlijk terecht was gekomen. We wonen in een heel ruim huis op het project. Er zijn 4 slaapkamers, een badkamer met toilet, ruime woonkamer en een keuken. De schoonmaakster komt elke dag om de bedden op te maken en verzorgt het ontbijt.
Daarnaast hebben we een soort van veranda waar we lekker buiten kunnen zitten, echt super goed voor elkaar dus!
Ik had vandaag ook geen idee wat ik kon verwachten en wat er van mij werd verwacht, gelukkig hadden mijn huisgenoten verteld dat de kans groot was dat Ritah (de coördinator van het project) zou komen om mij vast het een en ander te laten zien.
Nadat ik m'n spullen een beetje had uitgepakt en had ontbeten kwam Ritah er aan.
We zijn toen samen met de boda boda naar Kampala gegaan. Dat was al een ervaring op zich. Boda boda's zijn van die scootertjes waarbij je achterop gaat zitten bij een Oegandees die je vervolgens rond scheurt richting je bestemming. Deze gaan echt best hard en zeker op de onverharde wegen hier was dit toch best spannend!
Daarna zijn we overgestapt op de bus (matatu). Dit zijn kleine busjes waar normaal gesproken (voor Nederlandse begrippen) ongeveer 10 mensen ofzo in gaan, hier worden er met gemak een stuk of 15/20 mensen in gedrukt.
Eenmaal aangekomen in Kampala hebben we een simkaart met beltegoed geregeld en heb ik vast geld gepind (jaa m'n eerste miljoen gepind!) en boodschappen gedaan.
Daarna weer de spannende reis terug ;-)
Toen we weer terug waren op het project heeft Ritah me voorgesteld aan Maria, de vrouw van de directeur. Daarna zijn we samen naar de medische kliniek gegaan en heb ik me voorgesteld aan de dokter. Hij heeft me even een korte rondleiding gegeven in de kliniek. Ook een behoorlijke cultuurshock als je het verschil ziet met Nederland.
Hier zal ik later nog wel even op terug komen..
Morgen ga ik in elk geval voor het eerst aan de slag, ik ben super benieuwd en heb nog geen idee wat ik er van kan verwachten.
Morgen word ik om 8.30 uur verwacht en werk ik tot de lunchpauze die om 13.00 is. Daarna ga ik samen met mijn huisgenoten kijken of we alvast iets leuks kunnen organiseren voor de kinderen.
Ik zal jullie hiervan op de hoogte houden.
Ik denk dat mijn verhaal voor nu alweer lang genoeg duurt maar ik zal zeker snel weer wat van me laten horen!
De wifi werkt helaas niet altijd even goed en daarom kan ik jammer genoeg nog geen foto's uploaden of versturen... Hopelijk lukt dat snel want het is hier echt te mooi!
Liefs Eline
Laat ik maar even bij de reis beginnen.
Deze is redelijk goed verlopen ondanks dat ik naast de meest vieze/stinkende man in het vliegtuig zat, ik denk dat ik er op een gegeven moment aan gewend was maar het was echt ontzettend vies. Gelukkig hadden we een tussenlanding en heeft hij daar het vliegtuig verlaten dus kon ik daarna nog even normaal ademhalen in het vliegtuig.
Aangekomen in Entebbe werd ik opgehaald door een taxichauffeur, ik had echt geen idee wie of wat ik kon verwachten. Er stonden zoveel mensen te wachten..
Maar daar kwam Foufou (geen idee hoe je het schrijft) met z'n brede glimlach en een bordje in z'n hand: Eline Hut. Met hem moest ik mee!
Hij heeft me na een anderhalf uur durende reis keurig af gezet bij het project. Helaas was het al donker toen ik aan kwam bij het project en heb ik onderweg niet veel kunnen zien, behalve alle drukte in de stad! Voorbij vliegende boda boda's en veel getoeter en mensen op straat.
Aangekomen op het project werd ik verwelkomt door 1 van m'n huisgenoten, fijn om even een Nederlands iemand te spreken die in het zelfde schuitje zit als jij. Daarna gauw gaan slapen want ik was behoorlijk moe van de hele reis en alle indrukken onderweg.
Toen ik vanochtend wakker werd kon ik eindelijk eens even gaan kijken waar ik nou eigenlijk terecht was gekomen. We wonen in een heel ruim huis op het project. Er zijn 4 slaapkamers, een badkamer met toilet, ruime woonkamer en een keuken. De schoonmaakster komt elke dag om de bedden op te maken en verzorgt het ontbijt.
Daarnaast hebben we een soort van veranda waar we lekker buiten kunnen zitten, echt super goed voor elkaar dus!
Ik had vandaag ook geen idee wat ik kon verwachten en wat er van mij werd verwacht, gelukkig hadden mijn huisgenoten verteld dat de kans groot was dat Ritah (de coördinator van het project) zou komen om mij vast het een en ander te laten zien.
Nadat ik m'n spullen een beetje had uitgepakt en had ontbeten kwam Ritah er aan.
We zijn toen samen met de boda boda naar Kampala gegaan. Dat was al een ervaring op zich. Boda boda's zijn van die scootertjes waarbij je achterop gaat zitten bij een Oegandees die je vervolgens rond scheurt richting je bestemming. Deze gaan echt best hard en zeker op de onverharde wegen hier was dit toch best spannend!
Daarna zijn we overgestapt op de bus (matatu). Dit zijn kleine busjes waar normaal gesproken (voor Nederlandse begrippen) ongeveer 10 mensen ofzo in gaan, hier worden er met gemak een stuk of 15/20 mensen in gedrukt.
Eenmaal aangekomen in Kampala hebben we een simkaart met beltegoed geregeld en heb ik vast geld gepind (jaa m'n eerste miljoen gepind!) en boodschappen gedaan.
Daarna weer de spannende reis terug ;-)
Toen we weer terug waren op het project heeft Ritah me voorgesteld aan Maria, de vrouw van de directeur. Daarna zijn we samen naar de medische kliniek gegaan en heb ik me voorgesteld aan de dokter. Hij heeft me even een korte rondleiding gegeven in de kliniek. Ook een behoorlijke cultuurshock als je het verschil ziet met Nederland.
Hier zal ik later nog wel even op terug komen..
Morgen ga ik in elk geval voor het eerst aan de slag, ik ben super benieuwd en heb nog geen idee wat ik er van kan verwachten.
Morgen word ik om 8.30 uur verwacht en werk ik tot de lunchpauze die om 13.00 is. Daarna ga ik samen met mijn huisgenoten kijken of we alvast iets leuks kunnen organiseren voor de kinderen.
Ik zal jullie hiervan op de hoogte houden.
Ik denk dat mijn verhaal voor nu alweer lang genoeg duurt maar ik zal zeker snel weer wat van me laten horen!
De wifi werkt helaas niet altijd even goed en daarom kan ik jammer genoeg nog geen foto's uploaden of versturen... Hopelijk lukt dat snel want het is hier echt te mooi!
Liefs Eline
-
02 Maart 2016 - 10:22
Peter:
Lieve Eline,
Vanuit een koud en regenachtig Almelo lees ik met veel plezier jouw eerste indrukken in Oeganda. Hoewel de foto's nog moeten komen, zie ik tijdens het lezen al wel wat beelden in mijn gedachten voorbij komen. Benieuwd naar de 'echte' foto's.
Veel liefs -
03 Maart 2016 - 13:35
Gea:
Hoi Eline
Wat leuk om je reisverslag te lezen! Spannend scooter ritje -
03 Maart 2016 - 16:50
Henja:
Lieve Eline,
Wat leuk om je verslag te lezen, hoewel ik via de app ook al veel had gehoord.
Veel succes met je werk daar
liefs en dikke kus -
04 Maart 2016 - 07:00
Meike:
Hee Lief Niggie!
Super leuk en spannend om te lezen wat je eerste indrukken waren. Kan me voorstellen dat het wel even wennen was, de drukte en andere cultuur. Ik ben heel benieuwd wat je er de komende tijd allemaal mag gaan doen en kijk alweer uit naar je volgende verslag en de foto's;)!
Geniet ervan!
xx
-
06 Maart 2016 - 00:03
Peter:
Lieve Eline,
Wat een leuke foto's zeg. -
09 Maart 2016 - 17:00
Eline:
Hee lieve Eline,
Super leuk zo'n "reisdagboek"! Hopelijk komen er nog veel meer verhalen. Heel veel plezier daar en ik app je snel weer!
Dikke kus <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
